Żył krótko. Działał w najważniejszych ośrodkach kultury renesansu, na dworach w Urbino, Florencji, Rzymie za pontyfikatu Juliusza II i Leona X. W tym samym czasie co Leonardo, Michał Anioł i Bramante poszukiwał ideału piękna, tworzył arcydzieła, przez długie lata uznawane za najwyższe osiągnięcia sztuki. Był genialnym artystą - jeszcze za życia określanym jako "boski" - uważnym, pełnym młodzieńczego zapału, ale także interesującym człowiekiem, wytwornym i przystojnym, zdolnym do głębokich wzruszeń. Jego obrazy są wyrazem racjonalizmu, uwielbienia natury i chęci ukazania absolutnej doskonałości.

Owa niezwykle interesująca pozycja, prócz wysokiej klasy reprodukcji, kilku ciekawych esejów, informacji na temat wystawy, która odbyła się w Muzeum Czartoryskich na przełomie września/listopada 1998 roku zawiera w sobie również tablicę historyczną scalającą i porównującą wydarzenia z życia Tycjana, Rafaela, Włoch, Świata i Polski.